سلام مجدد

روی صحبتم با جوان های بی تجربه ایست که در این دنیای وانفسا ؛ به بازار کاری که در آن پول به سادگی پیدا نمی شود ؛ اما تادلت بخواهد ترس و نا امنی و بی احترامی را آموزش می دهد ؛ است . چهره ترسناک این جامعه نباید پنهان بماند .

دقت کرده اید که آدم های امروز چقدر ترسناک اند . نه با فریاد یا خشونت اشکار؛ بلکه به سو استفاده هایشان . با شکستن مرزهایی که بوی تعفن می دهد . شبیه کسی که مسئولیت دارد و می تواند امنیت ایجاد کند اما به جای آن مرزها را جابه جا می کند . سو استفاده وقتی ست که پافشاری می کند برای شکستن این مرزها و فکر می کند در این فضا جای مقاومت نیست .

ترسناک بودن آدم ها زمانی بروز می کند که قدرت را ابزار فشار می کنند و صداهای کوچک و نارضایتی ها قبل از گفته شدن خفه می شوند . جایی که صمیمت با زور اشتباه گرفته می شود و حضور صرفا معنای سلطه به خود می گیرد .

آدم ضعیف در چنین شرایطی خود را مقصر می بیند و زیر چتر توجیه های نامناسب پنهان می شود . مثلا " چقدر بی اعتماد به نفس هستم که توان نه گفتن را ندارم . " یا "چقدر زود باور هستم " ؛ و این قبیل جملات . در حالیکه مشکل همیشه فرد نیست . گاهی اوقات مشکل الگوی نابرابر قدرت بی مرز اجتماعی ست که عده ای خاص از سر بی فرهنگی و عدم تفکر ؛ جسارت استفاده را به خود می دهند و پا را از گلیم خود فراتر می گذارند .

در چنین شرایطی تنها راه واقعی این است که مرزها را بشناسیم . و بیاموزیم که هیچ کس ؛ مطلقا هیچ کس حق ندارد مرزهای زندگیمان را جابه جا کند . پایبند به مرزهایمان باشیم و با کلام قاطعانه اجازه تخطی ندهیم . اینجاست که انسان ها علیرغم ترس و تهدید , دوباره می توانند فضایی امن را برای خود بسازند . حتی اگر جایگاه طرف مقابل پر از قدرت و موقعیت و تهدیدی باشد .

باید دقت داشت که در محل کار به سادگی مرزها شکسته می شود و صمیمیت به زور تحمیل می شود . جسم و ذهن هر انسان حد و مرزی دارد که باید رعایت شود . این حد و مرز زن و یا مرد نمی شناسد . اولین صمیمت بی حد و مرز را که دیدی ؛ قاطعانه بگو " من با این صمیمیت راحت نیست . لطفا فاصله را رعایت کن . " بدون هیچ عذرخواهی یا نگرانی . حفظ حد و مرز حق هر انسانی ست . در محیطی که بوی نا امنی می دهد تنها نمان . تنهایی امکان سو استفاده را افزایش می دهد . سعی کن تمام وقایع را یادداشت کنی با زمان و مکان و شرح واقعه تا فراموش نشود .

این تجربه روان هر انسانی را تحت شعاع قرار می دهد . فراموش نکن محبتی که به زور تحمیل شود ؛ قطعا محبت نیست بلکه تحمیل است و بوی سو استفاده از صمیمیت می دهد .

به عنوان یک انسان شاغل؛ فارغ از جنسیت ها می گویم : صمیمیت واقعی اختیاری ست نه اجباری . هر کسی که زور بزند مرزهای این صمیمت را بشکند ؛ این صمیمت را تحقیر کرده . اگر دیدی فشار یا تلاش بی موردی برای پیش از حد صمیمی شدن در کار است ؛ بدون شک بوی سو استفاده می آید .

وقتی کسی بدون اجازه بیش از حد نزدیک می شود قطعا بوی سو استفاده می دهد و این سو استفاده مسیر های بدی را تعریف می کند . صدای زنگ خطر را باید قبل تر از این ها می شنیدی .

نه گفتن ؛ مرز گذاشتن ؛ فاصله گرفتن نشانه ی شجاعت است نه بی احترامی . پس به بدن و ذهن باید احترام گذاشت . و هیچ کسی حق ندارد آن را زیر پا بگذارد . نه , گفتن را تمرین کن .

به یک جمله خوب فکر کن . ایا دلیلی دارد در محیط کارت بیش از اندازه صمیمی شوی؟